فروشگاه

در میان علوم قدیم، طبیعیات، زیر مجموعه‌ای از حکمت به معنای عام آن محسوب می‌شد که با کمال تأسف، چندین قرن است با اشکالات واهی و سستی که بر آن وارد شده، متروک و مهجور واقع شده است. تا چندین قرن پیش، وقتی صحبت از حکمت می‌شد، سه شاخۀ طبیعیات، الهیات و ریاضیات به عنوان زیرمجموعه‌های آن به ذهن متبادر می‌شد؛ اما پس از گذشت چند قرن در اثر نفوذ مدرنیته ابتدا ریاضیات از دل حکمت بیرون کشیده شد و سپس طبیعیات نیز پس از مقاومت‌هایی، سرانجام در دو قرن اخیر به برادر خود، ریاضیات، پیوست؛ تا جایی که حتی در قرن گذشته در هیچ یک از کتاب‌های حکمی، نه اثری از طبیعیات وجود دارد و نه از ریاضیات. حکمت فقط شامل الهیات نیست، بلکه حکمت نظری برای شناخت تمام مراتب وجود است که صحبت از آن مراتب نیز، در دل عوارض ذاتی وجود قرار دارد؛ همان‌طور که حکمت عملی نیز فقط اختصاص به اخلاق ندارد و وظیفۀ ساختن ساحت‌های خانواده و اجتماع را نیز دارد. یکی از ضربات اساسی که از نفوذ استعمار بر تمدن اسلامی وارد شد این بود که برای همۀ مسلمانان، اعم از خواص و عوام، جا انداختند که علوم قدیم منسوخ شده است تا جایی که حتی اکثریت قاطع علما نیز فریب این حرف‌ها را خوردند و از تعلیم و تدریس این علوم کنار کشیدند. به مرور، علومی مانند طبیعیات از حوزه‌های علمیه و مکتب‌خانه‌ها ربوده شد و کتاب‌های حاوی این علوم به کتابخانه‌های آن سوی مرزها برده شد. غربی‌ها از این کتب استفاده‌ها بردند و برای ما جا انداختند که این علوم، منسوخ شده و به این ترتیب، دست ما را به بهانۀ منسوخ شدن، از آن علوم کوتاه کردند.

فرهنگ پهلوانی، میراث پرافتخار و ارزشمند ایرانیان یکتاپرست است. قدمت این آیین کهن به دوره ایران باستان بر می گردد و پیشینه چند هزار ساله دارد که با بهره گیری از تعالیم اسلام، تکامل یافته، غنی شده و با الگو قراردادن جوانمرد عالم بشریت حضرت علی(ع) و اتکا به مضامین معنوی و مرام اخلاقی برگرفته از قرآن، احادیث و روایات، منابع مکتوب بزرگان عرصه ادبیات همچون شاهنامه فردوسی، سبک زندگی بی نظیری را به بشریت معرفی و هدیه کرده است. فرهنگ جوانمردی به عنوان فرهنگ عمومی در همه اقشار وجود داشته و قابلیت ترویج عمومی را دارد. جوانمردی، زن و مرد ندارد، کوچک و بزرگ ندارد، ایرانی و غیرایرانی ندارد. همه اقشار نیازمند این فرهنگ هستند. کاسب و کارمند و کارگر و مدیر و هنرمند و ورزشکار و سیاستمدار و فرهنگی و … زندگی بهتری را با جوانمردی خواهند داشت. پهلوانی مفهومی انسانی است که در حین قدرت، تواضع و مردم داری را می طلبد و تقویت جسمانی و روحانی را توامان می‌خواهد. با همین مفهوم در طول تاریخ، “پهلوانی در ورزش” تجلی ویژه ای پیدا کرده است.

مجموعه حاضر در چند مجلد با ملاحظه مقاطع زمانی مدیریت های مختلف تقدیم خواهد شد. جلد اول به 15 سال از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی می پردازد. البته اشاراتی مختصر به فضای این ورزش قبل از پیروزی انقلاب اسلامی شده تا موضوعات مطروح، بهتر مورد درک باشد. مجلدهای بعدی هم تقریبا آماده است که امیدوارم علیرغم کمبود وقت و اشتغال های مدیریتی بتوانم ویرایش نهایی را انجام دهم و برای انتشار تقدیم کنم. کتاب حاضر را به همه عاشقان و دلسوزان فرهنگ و ورزش کشورمان و زحمتکشان و علاقمندان فرهنگ پهلوانی و ورزش های زورخانه ای به ویژه 500 شهید باستانی کار – پهلوانان حقیقی این مرز و بوم – تقديم می کنم و اميدوارم با انتشار اين مکتوب، هميشه دست اندرکاران این ورزش اصیل ايران عزیز نسبت به اهميت مسووليتی که به عهده می گیرند توجه لازم را داشته باشند که فلسفه حضور در اين عرصه به لحاظ تقدس و معنويت ورزش های پهلوانی با ديگر ورزش ها متفاوت است و مسلما سوال و جواب آخرت در مورد انجام وظايف و کارنامه عملکرد در اين حوزه، بسيار سخت تر از نمونه های مشابه خواهد بود.

نگاهی به زندگی استاد سید حسین عابدی

شادروان استاد سیدحسین عابدی؛ یکی از مفاخر و چهره‌های ماندگار نیکنام ورزش ایران و بنیان‌گذار ورزش شمشیربازی در استان مازندران است. ایشان در طول قریب نیم قرن حضور به عنوان یکی از مربیان صاحب سبک در این رشته، عاشقانه و دلسوزانه سکاندار این ورزش در استان مازندران، و در مقطعی تیم ملی شمشیربازی ایران بود. آقای عابدی انسانی صادق، خیرخواه، متواضع، نیک‌سرشت و با اخلاق بود که تمام دوران ورزشی خود را با روحیه پهلوانی به تربیت شاگرد پرداخت و چندین نسل از شاگردان ایشان در تیم ملی، از بهترین بازیکنان ایران بودند. میراث گرانقدر ایشان در ورزش ایران از شمشیربازی استان مازندران گرفته تا مجموعه ورزشی فوتبال شهدای چمازکتی قائم‌شهر برای همیشه به یادگار مانده است.

ابوالفضل را فوتبال بالا نبرد، خدا بالا برد و بدینوسیله به واسطه وابستگی‌اش به فوتبال، ورزش فوتبال را بالا برد و اعتبار بخشید و از نامداران این ورزش در تاریخ ورزش ایران شد. اوراق پیش‌رو حاصل تحقیق و نشست‌های رودررو یا چهره‌به‌چهره و تحقیق از کسانی است که با ابوالفضل زیسته‌اند و شامل سرمربی‌ها و مربیان فوتبال، همبازی‌ها، دوستان و در نهایت افراد خانواده و تعدادی از خویشاوندان او می‌شوند. نگارنده در این پژوهش به قول فردوسی که می‌گوید:
که رستم یلی بود در سیستان
منش کـرده‌ام رسـتم داســـتان
قصد رستم سازی از ابوالفضل ندارم، بلکه به تعبیر قرآن قصد الگوسازی و معرفی اسوه حسنه در حوزۀ این ورزش را دارم. یقیناً نامگذاری نیکو به سفارش پیامبر اکرم (ص)، در خلق و خوی و رفتار صاحب اسم مؤثر است. ابوالفضل ما هم به تبعیت از ادب و منش همنامش، یعنی جوانمرد عرصه کربلا ابوالفضل العباس (ع)، به راستی که رفتاری جوانمردانه و ابوالفضل وار داشت. ابوالفضل انسان بود و انسانی زندگی کرد؛ مؤمن بود و مؤمنانه زیست؛ ورزشکار بود و بازی‌های جوانمردانه نمود. او فرزندی نیکو و یاوری بی‌توقع برای پدر و مادرش، دانش آموزی سر به راه برای معلمانش، رفیقی همراه برای همکلاسی‌هایش، بازیکنی رو به راه و مطیع و بی‌حاشیه برای مربیانش، بازی‌سازی با اخلاق در زمین برای همبازی‌هایش، فردی کاملاً مفید برای اجتماع و از همه مهمتر بنده‌ای عامل و مصداقی صادق از عبد صالح خداوند در عنفوان جوانی بود که این جهان خاکی برایش کوچک می‌نمود. چنین بود که خدای گلچین، او را به سوی خود فراخواند و عاشقانه و با وضو به سوی پروردگار پرواز کرد و عروج نمود.
ابوالفضل پاک زیست و به تعبیر شهیدان مهدی باکری و قاسم سلیمانی خداوند او را پاکیزه پذیرفت. ابوالفضل خیلی کوتاه ولی مفید زیست و سیره و منش او در این عمر کوتاه می‌تواند برای نسل امروز و فرداهای فوتبال اسوه‌ای قابل پیروی باشد. اگرچه جوانان ما ابوالفضل واقعی صحرای کربلا را درک و لمس نکرده‌اند، ولی روایات رسیده از فتوت و ادب و ایثار و اطاعت‌پذیری او را می‌توانند به طور نمونه در زندگی پاک و سالم ابوالفضل رفیعی پی‌جو باشند زیرا زیست ابوالفضل، ابوالفضلی بود.

این کتاب مجموعه ای از اشعار احمد بندی می باشد