تصمیم گیری در مدیریت

تصمیم‌گیری به عنوان فراگردی منطقی و عقلانی بر این پیش فرض استوار است كه رویدادهای جهان از نظم و ترتیب برخوردار بوده و و روابط علت و معلولی  بر آنها حاكم است. درك و شناخت این روابط، ما را در رویارویی با آنها، از قدرت و كنترل افزونتری برخوردار می‌سازد و رفتار ما را نظم و ترتیب بیشتری می‌دهد. بنابرین انسان‌ها در برخورد با وضعیت‌های مشكل از شیوه عقلانی و منظمی پیروی نمی‌كنند. آنها به شیوه‌های مختلف واكنش نشان می­دهند و ممكن است اولین راه‌حلی را كه به نظرشان می­رسد، به مرحله اجرا در آوردند. گره این شیوه‌ها مشكل گشاست، و اغلب با تصمیمات و راه‌حل‌های متعددی است. در شرایط اطمینان قطعی تصمیم گیرنده از آنچه در آینده پیش خواهد آمد، مطلع است، تحت این شرایط، اطلاعات درست، سنجش‌پذیر و قابل اطمینان وجود دارد كه بر اساس آن می‌توان تصمیم‌گیری كرد. به عبارت دیگر در این حالت آینده، در درجات زیادی قابل پیش‌بینی است. در شرایط ریسك قابلیت پیش‌بینی كمتر است. اطلاعاتی كاملی در دست نیست ولی تصمیم‌گیرنده می‌داند كه احتمالا نتایج ممكن تا چه اندازه باشد. در  این شرایط می‌توان احتمال موفقیت تصمیمات را تخمین زده  و در نهایت در شرایط عدم اطمینان، تقریبا اطلاعاتی درباره آنچه پیش خواهد آمد، در دست نیست امروزه روش‌ها و ابزارهای تصمیم‌گیری، پیش‌بینی نتایج این نوع تصمیم‌گیری‌ها را تا اندازه‌ای تسهیل می‌كنند.