تذکره فارسی

«ثواقب‌المناقب» اثر محمد ماه صداقت قادری، دومین منبع کهن فارسی در شرح حال بزرگان سلسلۀ نوشاهیه، تألیف شده در ۱۱۲۶ق. مؤلف، که اصالتاً اهل پنجاب بوده، در دربار شاهجهان آباد (دهلی) نیز فعالیت داشته و از دوستان شاعران بزرگی چون سراج‌الدین علی خان آرزو بوده است. صداقت، شاعری توانا در نظم و نثر فارسی بود و آثار متعددی تألیف کرد که اکثر آن‌ها از بین رفتند، اما «ثواقب‌المناقب» پس از آن دوران دوباره نوشته شد. این اثر که به شرح حال بزرگان خاندان نوشاهیه می‌پردازد، پیش از این دو بار به صورت ناقص و کامل به چاپ رسیده است. نگارنده با توجه به اهمیت کتاب و دسترسی به نسخ خطی و منابعی که مصححان قبلی در اختیار نداشتند، اقدام به تصحیح مجدد آن کرده است. هدف از این تصحیح، ارائه اثری کامل‌تر و همچنین ارائۀ کلیات آثار صداقت در طرحی جامع‌تر است.«ثواقب‌المناقب» در دو جلد تصحیح شده است: جلد اول شامل متن اصلی، مقابله شده با چهار نسخه خطی و نمایه ها (اسامی اشخاص، کتب، اماکن و اصطلاحات) است. جلد دوم شامل مقدمه‌ای مفصل در نقد منابع، شرح حال مؤلف و آثار او، تحلیل متن و معرفی نسخه‌های خطی، به همراه تعلیقاتی از شرافت نوشاهی، محمد علی سموالی و خود مصحح. مصحح با توجه به کاهش توجه به متون کهن فارسی در شبه قاره، محدودیت استفاده از منابع فارسی در تحقیقات تاریخی و عدم حمایت ناشران از چاپ کتاب‌های فارسی، این اثر را با هدف ادای دین به طریقۀ نوشاهیه و ادبیات فارسی تصحیح و منتشر کرده است.