کاروان کلمات

روزی که دُردی کِش سرمست «اَلبلاءُلِلوِا» در جلوگاه معشوق سجاده خونین از خون گلو در مقتل عشق گشاده بود و نمازش را در محراب غرق خون به جای آورد، قلم متحیر ماند و در آتش این حیرت شعله کشید و آتشش را به عالم امکان افکند. قلم وقتی که می‌­سوخت با خود عهد دیگری بست و تا روز موعود زبان از شرح دلدادگی معشوقش حسین (ع) نخواهد بست. این دفتر نتیجه ی زمانیست که قلم غلیان کرد تا كارواني از كلمات را به محضر دوست برساند. این کتاب واگویه هایی از خاطرات و دلنوشته‌ها در جولان قلم و روز طف و اربعین عاشقی می باشد که از سینه‌ی سوزان چندین تن از دلسوختگان امام حسین (ع) با زبان قلم جاری گردیده زبانه کشیده است