رسائل پزشکی

حکیم میرزا محمدسعیـد طبیب قمـی از زمرۀ فلاسفه، پزشکان و شاعران عصر صفویان بود که با وجود نگارش آثار ارزشـمندی در دانش پزشکی، شخصیت علمی‌اش چندان شناخته‌شده نیست. وی از پزشکان مخصوص و ملازمان و مقربان شاه عباس دوم (1632 تا 1666م) بود که مناصـب اداری و درباری را نیز به عهـده داشت. سـوگمندانه با وجود جایگاه علمی و شهرت محمـد سعید در حرفۀ پزشکی، تنها تذکره‌نویسـان در یادکـرد شـاعران این عهد به طبابت و مقام وی در دربار شــاه عباس دوم، اشاره کرده‌اند. یکی از دلایل گم‌نامی پزشکان این عصر را باید کم‌توجهی تـاریخ‌نـگاران این دوره به دانش پزشکی و نبود منابع داخلی دانست. مهم‌تر از آن این‌که بخشی از آثار حکیم محمدسـعید به نام قاضی سعید قمی معرفی و چاپ شده ‌است. دلیل انتساب آثار وی را به دیگـران، می‌توان نام نبردن نویسنده از خودش، در رسـایل و آثارش دانست. محمدسعید فقط در سه اثرش؛ «اسرار الصنایع» و «تشریح عظام الرأس و الفک الأعلی» و «رساله در امراض» نام خود را آورده است.