پهلوان ها هرگز نمی میرند، جستارهایی درباره زندگی، جوانمردی و مرگ جهان پهلوان غلامرضا تختی

ایران، از روزگاران باستان، سرزمین پهلوانان، قهرمانان و دلیرمردان بوده است. داستان‌ها و افسانه‌های شفاهی و مکتوب، حاکی از این است که این سرزمین همواره مهد و جایگاه مردان مرد بوده. شاهنامۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی نیز از این دست شواهد می‌باشد. «زورخانه‌ها» یا به اصطلاح امروز، «ورزش باستانی» جلوه و نمادی از مردان مرد کشور ماست. شهر و روستایی نیست که از نام و یاد پهلوانان تهی و بی‌بهره باشد. ایران سرزمین پهلوانان است. ایران نماد و دنیای پهلوانان است. میهن ما به برکت انفاس و وجود همین پهلوانان اداره می‌شد و به منش و آیین جوانمردی عطرآگین بود. سخن از مردی است که نامش در ورزش ایران ماندگار است. تختی، تنها قهرمان وکشتی‌گیر نبود. او فردی مردمی و مردم‌نواز و مردم دوست بود و عاشق مردم و ایران و دین و خادم مردم.
غلامرضا تختی و امامعلی حبیبی نماد پهلوانی هستند و مردم‌داری و سرمشق جوانمردی‌ها. البته نام دیگر پهلوانان هم‌عصرشان هم مخدوش و کم نیست. یاد همۀ قهرمانان و پهلوانان ایران عزیز همواره زنده است، و شیرین و جذاب و نمونه و سرمشق همة مردم و جوانان در تمام اعصار و رخدادها. بیگمان تقویم ورزش و تاریخ پهلوانی و قهرمانی و جوانمردی از نام جهان پهلوان غلامرضا تختی و امامعلی حبیبی- ببر مازندران- و دیگر اسطوره‌ها نامیرا هست، و همواره زنده و کهنه نشدنی. نام پهلوانان هرگز خسته کننده و ناپسند نیست و نخواهد بود. وجود پهلوان‌ها همواره موجب دلگرمی مردم و جوانان هم‌روزگار خود و پس از آن است و بی‌گمان جز این هم نیست.