سبزی و میوه ها دوبال پرنده تندرستی

در هرم هستی، سبزی‌ها و میوه‌ها جایگاه خاصی دارند و اساس و پایه‌ی تندرستی محسوب می‌شوند، و طول عمر، پیری دیررس، شادی و طراوت زندگی را به ارمغان می‌آورند. انسان می‌تواند همانند گیاهخواران که گوشتخواران از آن‌ها تغذیه می‌کنند، باشد و یا هم گیاهخوار و هم گوشتخوار؛ مثلاً طول روده‌ها، فک زیرین که آسیاب کننده گیاهی است، مکانیزم و دینامیزم هضم، جذب و نهایتاً سوخت و ساز و دفع شباهت زیادی به گیاهخواران داریم. ضمن این‌که بدون مصرف گیاهان تندرستی ما به شدت به مخاطره می‌افتد. گیاهان علاوه بر داشتن ویتامین‌ها، مینرال‌ها، آنزیم‌‌ها، قند چربی و پروتئین مواد دیگری دارند که بسیار حیاتی و حیرت انگیزند و به نام مواد ثانویه گیاهی در سبزی و میوه نامیده می‌شوند.

گیاهخواری
این روش تغذیه دارای منافع خوب، ولی بدون ضرر نمیباشد. شاید بتوان گفت بهترین امتیاز آن این است که گوشت به ویژه قرمز آن را نمی‌خورند، چون گوشتها چندان سالم نیستند و تعلیف و خوراک دام بیشتر تبدیلی و عاری از آلودگی‌ها نیست. بنابراین به طور کلی، گیاهخواران سالم‌تر زندگی می‌کنند، و از طرفی کمتر چاق شده، فشار خون بالا ندارند، کلسترول، قند و اسید اوریک آن‌ها متعادل و تا80 درصد کمتر از غیرگیاهخواران دارند. کمتر دچار یبوست، سنگ کلیه و سنگ کیسه‌ی صفرا می‌شوند. سرطان روده و سینه در آن‌ها کمتر دیده می‌شود؛ همچنین بیماریهای آلرژی نورو درماتیک و بیماری‌های پوستی نیز بین آن‌ها محدود است. گیاه‌خواران سالم‌تر زندگی می‌کنند، اما نه این‌که طولانی تر عمر خواهند کرد. متخصصین تغذیه بر این عقیده اند که ترکیب لاکتووجتارین یعنی گیاهخواری همراه با لبنیات و تخم مرغ، منطقی‌تر و انرژی کاری بیشتری دارد و با توجه به جامعه‌ی صنعتی شده و پرهیجان، آسان‌تر دسترسی به تغذیه خود دارند. خام خواری جوابگوی انجام مسئولیتهای عصر ما نیست. قدرت جذب و هضم یا سیستم گوارش افراد، کاملاً متفاوت است. محتوای سفره‌ی غذایی جامعه‌ی ایرانی، انطباق دقیقی با شرایط اکولوژیک و یا اقلیم گوناگون کشور ما دارد. غذای ایرانی بیشتر مایع است تا جامد، ضمن این‌که مواد گیاهی اکثراً عامل غالب است، مانند انواع آشها و خورشها. کاربرد متنوع سبزی‌ها، صیفی‌جات و حتی میوه‌ها در بسیاری موارد گیاهان دارویی مانند شنبلیله در قرمه سبزی، بابونه در سبزی پلو، زرشک، زیره پلو، انواع دلمه‌ها و کوکوها، همگی سرشار از سبزی‌ها هستند، و گوشت‌ها حداکثر 20 تا 25 درصد در این نوع غذاها حضور دارند. غذای ایرانی با تغییراتی مختصر می‌تواند الگوی خورد و خوراک تندرستی بخش برای نوع انسان با سیستم گوارشی‌ای که دارد، باشد. کمتر ملتی مانند ایرانی‌ها از گیاهان، سبزی و میوه‌های با تنوع تغذیه می‌کند. ایرانی‌ها حتی انواع ترشیجات و مرباها را ابداع کردهاند و هر کدام از این مواد با نوع غذای اصلی، مطابقت دارد و این خود تأکید بیشتر بر فصلی بودن خوردنی‌هاست.

غذای چینی
مدت‌ها برای متخصصین تغذیه این سئوال مطرح بود که چطور است چینی‌ها بیشتر غذای ساده می‌خورند و کمتر از کشورهای غربی دچار بیماریهای ناشی از شیوه‌ی تغذیه‌ی تمدن صنعتی غرب مانند سکته‌ی قلبی، دیابت، پوکی استخوان، سرطان روده و غیره می‌شوند. پژوهشها نشان می‌دهد که چینیها دو برابر غربیها کربو هیدرات می‌خورند، البته به صورت مرکب یا کمپلکس، و در مقابل یک سوم چربی کمتر، اما 25/0 از آمریکایی‌ها کالری مصرف می‌کنند.
چینی‌ها به‌شدت کار بدنی انجام می‌دهند. یک سوم بیشتر از آمریکایی پروتئین می‌خورند (فقط پروتئین حیوانی 7% و بیش از 70/0، پروتئین گیاهی). چینی‌ها اساساً شیر نمی‌خورند، ولی به‌ندرت پوکی استخوان در میان آن‌ها دیده می‌شود. کلسیم مورد نیاز را از سویا و انواع کلم تأمین می‌کنند. در تاریخ میخوانیم که فیثاغورث، سقراط، افلاطون، داروین، تولستوی، بنیامین فرانکلین، نیچه، ادیسون، گاندی، برنارد شاو، انیشتین همگی گیاهخوارانی جدی بوده‌اند. ثابت شده کسی که گوشتخوار است، هنگام سکته‌ی قلبی تا 50 درصد و کسی که گیاهخوار با لبنیات است، 15 درصد، و کسی که فقط گیاهخوار است، تا 4 درصد با خطر مرگ مواجه است.