غنچه گل محمدی از دیدگاه طب سنتی

غنچه‏ های گل محمدی معطر، کمی تلخ و کمی شیرین است. از نظر طبیعت طبق نظر عده ای از حکمای طب سنتی مرکب القوی است، ولی عده زیادی آن را کمی سرد و خشک می‏دانند و عده ای نیز معتدل ولی قابض ذکر کرده‏اند. غنچه و آب تازه غنچه‏ های گل محمدی مقوی و مفرح است، خفقان گرم را رفع می‏نماید و ضعف قلب را برطرف می‏سازد. جویدن و مزمزه کردن آن در دهان برای تقویت لثه و دندان و تسکین درد دندان نافع است. قرقره جوشانده عدس، غنچه های گل محمدی همراه با مقدار بسیار کمی کافور مقوی دل و دماغ است، اما در افراد ضعیف می‏تواند ایجاد عطسه، زکام، ورم و آماس خونی کند وگاهی این عوارض را در برخی برطرف می‏سازد. از این نظر در مورد اشخاص گرم مزاج مضمضه و بوئیدن آن حتماً باید با کافور توام باشد. پاشیدن مخلوط پودر آسیاب شده آن با پودر مورد برای قطع عرق مفید است. مالیدن گرد گل در حمام برای رفع بدبویی عرق بدن مفید است. مالیدن گرد خشک غنچه به دندان و لثه، زخمهای دهان را بهبود می‏بخشد. عصاره تازه غنچه گل به صورت قطره برای چشم درد و گوش درد مفید است و مالیدن آن بر سر، درد سر را تسکین می‏دهد.
کوبیده غنچه گل به صورت ضماد برای خشک کردن رطوبتها، رفع جوش و التیام زخمها به خصوص زخم آبله و خشک کردن زخمها و دانه‏ های آبله نافع است. ضماد کوبیده غنچه تازه گل برای رفع ورم مقعد، رفع زگیل و ناراحتی‏های پوستی و رویاندن گوشت تازه بر زخمهای عمیق و تحلیل ورم‏های گرم و شکستگی اعضا نافع است. مالیدن روغن حاصل از کوبیده غنچه گل در روغن کرچک درد مفاصل را بهبود می‏بخشد. برای تهیه این روغن 100 گرم کوبیده غنچه را  با روغن کرچک مخلوط کرده و به مدت 7 روز نگهداری می‏کنند و در روز هشتم آن را در آفتاب قرار می‏دهند تا خوب ممزوج شود. آب دمکرده غنچه گل محمدی برای درمان زخم های روده مفید است. غنچه گل محمدی مضر نیروی جنسی است و ایجاد تشنگی می‏کند و از این نظر باید با انیسون خورده شود. مقدار خوراک از غنچه تازه گل محمدی تا 40 گرم و از خشک آن تا 15 گرم و جانشین آن هم وزن بنفشه و یا ربع وزن آن مرزنجوش است. گلبرگها و غنچه تازه گل محمدی مسهل هستند و مسکن صفرا و بلغم رقیق بوده ولی غنچه خشک شده آن قابض است. اگر 80 گرم گلبرگ و غنچه تازه گل محمدی خورده شود، خاصیت مسهلی خود را چندین بار تکرار می‏کند.
عصاره برگ گل محمدی خشک شده در سایه، برای جلوگیری از خونروی سینه و قطع اخلاط خونی و رفع رطوبت‏های بدن مفید است و قبض و یبوست آن بیشتر از غنچه و گلبرگ خشک آن است. خوردن آب غنچه خشک آن، اسهالهای گرم را بند می‏آورد. قطره عصاره غنچه گل محمدی برای رفع سردرد گرم، چشم و گوش درد و ضماد غنچه تازه آن برای درد سر و مضمضه دمکرده آن برای تقویت دندان، لثه و مالیدن گرد آن به دندان و لثه زخمهای دهان را بهبود می‏بخشد. از غنچه گل محمدی تازه شربتی حاصل می‏شود که دارای خواص مسهلی است، برای تهیه این شربت از 4 واحد غنچه گل محمدی تازه ، 5 واحد آب جوش و 1 واحد شکر سفید استفاده می‏شود. به این منظور گل را 4 قسمت کرده و هر قسمت آن را در آب می‏جوشانند تا یک جزء از آب بخار گردد و صاف می‏کنند و قسمت دیگر را افزوده و می‏جوشانند تا باز یک جزء دیگر آب بخار گردد و همچنین باقی قسمتها را افزوده و صاف می‏کنند، بعد شکر را مخلوط کرده تا قوام بیاید. 50 گرم شربت مسهل خوبی است و تا 150 گرم هم مصرف می‏شود.

برگرفته از کتاب گل محمدی و اثرات درمانی آن اثر محدثه محبوبی